« من خدای قاهر، حاضر و منتقم را شاهد می‌گیرم که احمد از آن روزی که در کمک اینجانب در بیرونی مشغول اداره امور من بوده تا الان که این ورقه را می‌نویسم قدمی یا قلمی برخلاف گفتار و نوشتار من برنداشته و با وسواس عجیب در کلیه گفتارهای من یا نوشته‌های من سعی نموده که حتی یک کلمه بلکه گاهی یک حرف را که به نظر او محتاج به اصلاح است بدون اذن من تصرف نکند». این جملات امام خمینی (ره) در صحیفه نور کافی است تا شخصیت سید احمد خمینی برای آنها که او را نمی‌شناسند، شناخته شود.

صبح روز 21 اسفند 1373 خبری کوتاه جامعه ایرانی را در نگرانی فرو برد. «یادگار امام (ره) بر اثر عارضه قلبی و تنفسی در بیمارستان بستری شد».

سید احمد خمینی 24 اسفند 1324 در قم به دنیا آمد. او پس از آن‌که از دبیرستان حکیم نظامی قم در رشته علوم طبیعی دیپلم گرفت روی به دروس حوزوی آورد و در محضر اساتیدی چون امام خمینی (ره)، سیدمصطفی خمینی، آیات فاضل لنکرانی، محمدی گیلانی، ابطحی کاشانی، موسی زنجانی، سلطانی طباطبایی، رضوانی و خلخالی تلمذ کرد. 18 ساله بود که امام (ره) پس از حوادث 15 خرداد به عراق تبعید شدند. در آن زمان سید مصطفی خمینی مسئولیت بیت امام(ره) را در نجف به عهده داشت و احمد آقا رابط امام (ره) در قم بود.

این طلبه جوان برخلاف سایر هم مسلک‌هایش همزمان با تحصیل، فوتبال هم بازی می‌کرد و مدتی کاپیتان تیم فوتبال قم بود. او در سال 44 برای اولین بار و به دلیل این‌که توسط ساواک تحت نظر بود به صورت غیرقانونی برای دیدار امام (ره) به نجف رفت. «آمدم تهران و تیم شاهین دعوتم کرد. راستش خواستم به وسیله آن تیم از ایران خارج شوم و بعد برنگردم ولی انتخاب نشدم و بحق که انتخاب نشدم چون سایرین بهتر از من بودند. چون در این مسأله (رفتن به خارج) شکست خوردم آن وقت خودم دست به کار شدم و یواشکی روانه عراق شدم، از راه آبادان...».